فرهیختگان: روزهایی را سپری می‌کنیم که جنگ بر سر «صفر»های بیشتر، فوتبال باشگاهی ایرانی را در لبه پرتگاه قرار داده است. بحران نداشتن VAR، عدم آمادگی و استانداردسازی چند ورزشگاه محل برگزاری مسابقات لیگ برتر، ضعف در برنامه‌ریزی مسابقات و تدوین تقویم یکساله و نبود امکانات سخت‌افزاری و... به کنار، حالا با «قفل»ترین بازار نقل و انتقالات تاریخ فوتبال کشور روبه‌رو هستیم.
در این فضا آن کاری هم که مدیران فوتبالی می‌کنند با چیزی که در بازار در جریان است فاصله از زمین تا آسمان دارد. تجربه سالیان گذشته و فصل قبل هم هیچ کمکی به درست شدن اوضاع نکرده و فوتبال عملا در ناکجا‌آبادی گرفتار شده که مسیر مشخصی برای خروج از آن مقابل خود ندارد.
مدیران فدراسیون و نهادهای ذی‌ربط برای اجرای سفت و سخت قوانین جدید نقل و انتقالاتی و رعایت سقف بودجه از سوی باشگاه‌ها اراده جدی دارند. اینکه در این پروژه موفق خواهند شد یا نه سوالی است که گذر زمان جواب آن را مشخص می‌کند.
اعداد و ارقام درخواستی از سوی بازیکنان شاخص نقل و انتقالات به مراتب بالاتر از سقف درنظر‌گرفته‌شده از سوی مدیران باشگاه‌ها است. مثلا یکی از بازیکنانی که سال گذشته قرارداد دو میلیارد تومانی داشته، در حال مذاکره همزمان با دو باشگاه بزرگ ایران است و در شروع کار 100 میلیارد تومان برای دو سال خواسته بود! ولی بعد از اینکه متوجه شد در فوتبال ایران چنین ارقامی به او پرداخت نمی‌شود حالا به همراه مدیر برنامه‌هایش در حال مذاکره همزمان با باشگاه‌های مختلف است تا با یک قرارداد مالی خوب که حداقل 15 برابر دریافتی سال قبل او خواهد بود به تیم جدید ملحق شود.
در این فضای به‌وجود‌آمده به خاطر زیاده‌خواهی چند بازیکن، که کف درخواستی آنها از سقف تعیین‌شده باشگاه‌های بزرگ بیشتر است، بازار نقل و انتقالات تابستانی با چالش بزرگ تعیین قیمت بازیکنان مواجه است. یعنی بقیه بازیکنان و ستاره‌ها معتقدند اگر بازیکنی با یک سال درخشش قرارداد 30 تا 40 میلیارد تومانی امضا می‌کند، چرا آنها باید نصف او دریافتی داشته باشند. پس اکثر بازیکنان هم برای دریافت پول بیشتر مذاکره می‌کنند و توافق نمی‌شود چون قیمت‌ها نامشخص است.
حسابش را بکنید یک مهاجم دیگر هم برای یک فصل درخواست قراردادی معادل 700 هزار دلار کرده است. اگر باشگاه‌ها بخواهند این مبالغ را بپردازند عملا توانایی رعایت سقف بودجه را نخواهند داشت و قرارداد 5 تا 6 بازیکن به سقف خواهد رسید.
هر کدام از بازیکنان فوتبال ایران برای انجام امور اداری و قراردادی خود با یک مدیربرنامه قرارداد بسته‌اند و خیلی از دلالان غیرقانونی کار می‌کنند. برخی از این افراد به‌خاطر ارتباط بسیار نزدیک با سرمربی یا مدیرعامل، با بازیکنان طرف قرارداد ایجنت‌های دیگر شرط می‌گذارند که اگر می‌خواهند به این تیم ملحق شوند باید با مدیربرنامه سرمربی یا ایجنت مورد‌تایید مدیرعامل قرارداد امضا کنند.
یا بازیکنان برای انعقاد و تعیین رقم قرارداد خود سراغ ایجنت‌هایی می‌روند که بتوانند پول بیشتری برای آنها بگیرند. حسابش را بکنید در این بلبشو بعضی از ایجنت‌های مشهور با خانواده چند فوتبالیست جوان تماس گرفته و به آنها گفته‌اند فرزندان‌تان را اجازه ندهید کمتر از 30 تا 40 میلیارد تومان قرارداد ببندند و سرشان کلاه برود.
این انحصاری شدن و زیاده‌خواهی دلالان هم تاثیر زیادی در فضای مسموم و بلاتکلیف نقل و انتقالات تابستان 1403 داشته است. البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که برخی فعالان در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی هم نقشی اساسی در بازارگرمی‌ها ایفا می‌کنند.
متن کامل این گزارش را در صفحۀ ورزشی روزنامه فرهیختگان بخوانید.