امیرمحمد بهامیر، خبرنگار: فیلم «جنگ داخلی»، محصول سال ۲۰۲۴ کشور آمریکاست. این اثر درباره تیمی از خبرنگاران آزاد است که می‌خواهند در سفری جاده‌ای از ایالات غربی آمریکا به واشنگتن بروند. محلی که در آن قرار است با رئیس‌جمهور آمریکا مصاحبه‌ای اختصاصی درباره جنگ داخلی این کشور داشته باشند. جنگی که مسبب آن شخص رئیس‌جمهور آمریکاست!
می‌توان گفت این فیلم اثری سیاسی و ایدئولوژیک است که پیامی مهم را در آستانه انتخابات ایالات متحده به مخاطبان آمریکایی مخابره می‌کند. پیامی درباره پیامدهای اشتباه انتخاب کردن رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا که به وقوع جنگ داخلی در این کشور ختم خواهد شد. شخصیت رئیس‌جمهور آمریکا در فیلم و مواضع سیاسی او که در قالب پیام‌های ویدئویی به نمایش گذاشته می‌شود، استعاره‌ای از دونالد ترامپ است. رئیس‌جمهور سابق آمریکا که سیاست‌ها و تندروی‌های او نه‌تنها در بدنه سیاسی و مردمی آمریکا بلکه در سطح جهانی نیز پذیرفته نبود. فیلم درواقع با نمایش استعاری از ترامپ می‌خواهد به این پیام برسد که حضور ترامپ در جایگاه ریاست‌جمهوری ایالات متحده، یعنی وقوع جنگ داخلی.
سکانس پایانی اثر، حضور نظامیان ارتش آمریکا را در اتاق ریاست‌جمهوری واقع در کاخ سفید نشان می‌دهد. نظامیانی که در این اتاق مهم از نظر سیاسی و نمادپردازی، بر سر جنازه رئیس‌جمهور خلع‌شده آمریکا که خودشان آن را کشته‌اند، عکس یادگاری می‌گیرند.
تصویری چنین عجیب تنها در معدودی از آثار سینمایی و گیم به نمایش گذاشته شده است. البته با این تفاوت که یا نیروهای آمریکایی برای نجات جان رئیس‌جمهور پا به این اتاق گذاشته‌اند یا نیروهای دشمن برای کشتن رئیس‌جمهور ایالات متحده. پس مخابره چنین تصویری آن هم از پرده سینماهای آمریکا، نشان از این دارد که تا چه اندازه تبلیغات پروپاگاندا برای مبارزه سیاسی رسانه‌ای علیه ترامپ جدی است. اما از منظر دوم نیز باید به فیلم جنگ داخلی نگاه دقیقی انداخت. فیلم از دریچه نگاه خبرنگاری کارکشته روایت می‌شود که به‌عنوان خبرنگار جنگی در حوادث تلخ بسیار زیادی حضور داشته است. حوادثی که این مفهوم را به مخاطب القا می‌کند که رسانه‌های آمریکایی تنها بازتاب‌دهنده آنچه در جهان رخ می‌دهد، هستند.
متن کامل این یاداشت را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.