مهدی محمدصادقی؛ پژوهشگر خانواده:اهمیت تمدنی نهاد خانواده که اظهر من الشمس است. در اینکه طی نبرد گفتمانی ما با دنیای غرب، تقویت جایگاه خانواده و عنایت به این ساختار مقدس، ضروری است؛ شکی نیست!
ولی به باور بنده، هنوز سیاست و طرح‌های نافرجام مهم‌تری در حوزه دانشگاه‌ها هست که راه‌اندازی سرسری و سخت‌افزاری دانشکده علوم خانواده، باد در قفس نگه داشتن است!
رویکرد عقلایی خانواده‌محور در حیطه آموزش عالی، اجرای دقیق و بدون کم‌وکاست مشوق‌هایی نظیر افزایش ظرفیت خوابگاه‌‌های متاهلی، لحاظ کردن امتیاز تاهل در پرداخت وام‌های دانشجویی، آموزش مجازی مادران دارای کودک زیر دوسال و اعطای مرخصی بدون سنوات دوران زایمان است!
جا دارد مسئولین مربوطه وزارت علوم، به این نکته پاسخ دهند که اگر نسبت به مقوله خانواده دغدغه دارند؛ چرا راه‌اندازی خوابگاه متاهلی و افزایش ظرفیت این منازل دانشجویی را جدی‌تر پیگیری نمی‌کنند؟
یا اگر خانواده‌محوری را سرلوحه خود قرار داده‌اند؛ از چه رو سال گذشته در صندوق رفاه دانشجویان مصوب کرده‌اند تا بسیاری از دانشجویان بیمه‌پرداز که عمدتاً متاهل هستند؛ از دریافت وام شهریه محروم شوند؟!
طی دو سال گذشته با چند درصد درخواست مادران دانشجو برای برگزاری کلاس‌های غیرحضوری درس، موافقت شده‌است؟ آیا مسئولین آموزش عالی نسبت به اجرای این مصوبات قانونی، سیاستی ابلاغ کرده‌اند؟! در کنار این پرسش‌ها و سایر ترک‌فعل‌ها، روشن است که خیلی از مقررات و محتوای آموزشی با مقوله خانواده‌محوری سنخیتی ندارد.
تا وقتی این مسائل حل نشود و مقررات به نفع نهاد خانواده، اصلاح نگردد؛ دانشکده یا دانشگاه برای گفتمان خانواده بستری آسیب‌زا محسوب می‌شود و هرگونه سیاست‌گذاری نقض غرض قلمداد می‌گردد همچنین، شایسته است متولیان امر پیش از احداث فیزیکی دانشکده خانواده، فلسفه و مبانی گفتمانی این واحد آموزشی را اصولی و مبتنی بر گفتمان اسلامی، تهیه و تدوین می‌کردند!
در غیر اینصورت، با احترام به دغدغه‌مندان و مسئولین این حوزه، موضوع افتتاح و راه‌اندازی دانشکده خانواده فقط و فقط بر حجم دختران و پسران مجرد می‌افزاید و میانگین سن ازدواج را بالا می‌برد. از این رو به نظر می‌رسد، ایجاد ساختاری یلخی بدون ملحوظ ساختن نظرات و دیدگاه کارشناسی، اقدامی شکلی و بی‌معنی است!