فرهیختگان: بیش از 200 روز از جنایت رژیم‌صهیونیستی در غزه می‌گذرد. تا به امروز بیش از 30 هزار نفر -که بیشتر آنها زن و کودک بوده‌اند- در این «نسل‌کشی» جان باخته‌اند. با وجود این جنایت‌ها، حمایت‌های کشورهای غربی و به ویژه ایالات‌متحده از رژیم‌صهیونیستی بدون وقفه ادامه دارد. پرسش درباره اینکه چه کسی نسل‌کشی جاری را مشروع می‌کند یا پوشش می‌دهد؟ چه کسی از این نسل‌کشی حمایت و آن را تأمین مالی می‌کند؟ چندان سخت نیست اما اینکه این وضعیت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و چه چیزی آن را متوقف خواهد کرد؟ و یا اینکه سازمان‌های بین‌المللی «بشردوستانه» کجا هستند؟ و برای جلوگیری از کشتار و نسل‌کشی چه باید کرد؟ پرسش‌هایی هستند که یافتن پاسخ برای آن، کاری دشوار است. از همین رو این سوالات پایه و اساسی برای راه اندازی تظاهرات بزرگ در دانشگاه‌های ایالات‌متحده آمریکا و غرب شده است.
پروفسور مایکل اسپاگات، که درباره تلفات جنگ در نقاط مختلف جهان تحقیق می‌کند، مانند جنگ‌های قبلی غزه، جنگ عراق در سال 2003، جنگ داخلی در کلمبیا و جنگ‌های جمهوری دموکراتیک کنگو می‌گوید که «سرعت کشتار» در این جنگ «به شکل استثنایی بالا است».
طبق شبکه خبری آمریکایی سی‌ان‌ان، بر اساس آماری از تعداد قربانیان جنگ جاری در نوار غزه داده، اکنون تعداد تلفات فلسطینی‌ها در نتیجه حملات تجاوزکارانه اسرائیل بیش از 300 نفر در روز است. بر اساس تمام آمارهای رسمی، تعداد شهدای نوار غزه از مرز 30 هزار نفر گذشت که در بیشتر آنها کودکان، زنان و سالمندان بودند، در‌حالی‌که تعداد مجروحان جنگ از مرز 70 هزار نفر گذشته و بیش از یک میلیون نفر و نیمی از مردم برای فرار از کشتار مجبور به جابهجایی شده‌اند.
اگرچه این کشتار «استثنایی» است، اما جدید نیست. رژیم تا به امروز دست از کشتار و ویرانی برای رسیدن به هدف اصلی خود (نسل‌کشی مردم فلسطین برای خالی کردن فلسطین) برنداشته است. علاوه بر کشتار، دستگیری برای سالیان متمادی، فعالیت‌های شهرک‌سازی اسرائیل در اراضی 1967 و تصرف اموال فلسطینیان در خدمت هدف ذکر شده، متوقف نشد. جهان در برابر تمام این اقدامات سکوت کرده است و غرب و برخی کشورهای عربی که عادی‌سازی روابط را با اسرائیل انجام دادند یا می‌خواهند انجام دهند، همدست این جنایت هستند. صهیونیست‌ها هر کسی که اقدامات وحشیانه آنها را نمی‌پذیرد، متهم به «یهودستیزی» می‌کنند تا از این طریق، غرب این فرد را با این اتهام به دستگیری، مجازات، اخراج و در برخی موارد مرگ تهدید کند.
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی در سخنرانی اخیر خود درباره تظاهراتی که در دانشگاه‌های ایالات‌متحده آمریکا برگزار می‌شود، تظاهرات‌کنندگان را به‌دلیل همبستگی با فلسطینی‌های نوار غزه به یهودستیزی متهم کرد. دان گیلرمن سفیر سابق اسرائیل در سازمان ملل فلسطینیان در نوار غزه را «حیوانات» توصیف کرد و گفت: «من نگرانی جهان در مورد فلسطینی‌ها را درک نمی‌کنم، چگونه با آن حیوانات انسانی همدردی می‌کنید؟»
گفتار سفیر اسرائیل اشاره به ذهنیت اشغالگری صهیونیستی و روشی است که آنها برای دستیابی به اهداف توسعه‌طلبانه خود استفاده می‌کنند. این گفتار جدیدی نیست و کشورهای استعماری که به نسل‌کشی متوسل می‌شوند، از اینگونه عبارت‌ها استفاده می‌کنند. جورج واشنگتن، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده (1789 تا 1797) سرخپوست‌ها که «مردم بومی» آمریکا بودند را «حیوان» توصیف کرد و گفت: «سرخپوست‌ها و گرگ‌ها هر دو جانورانی درنده هستند، با وجود تفاوت‌های ظاهری.»
در چنین شرایطی، در چندین دانشگاه ایالات‌متحده آمریکا، تجمعات دانشجویی علیه رژیم‌صهیونیستی برگزار شد. بسیاری از ناظران معتقد بودند که این تحرکات، مانند بسیاری از مظاهر مردود دانستن اشغال، به‌زودی فروکش خواهد کرد. اما پیش‌بینی نمی‌شد دانشگاه‌ها به یکی از اصلی‌ترین میدان‌ها علیه رژیم‌صهیونیستی و جنایت‌هایش تبدیل شود. این پدیده عجیب و غیرقابل تصور، نه‌تنها در دانشگاه‌های ایالات‌متحده که در حال گسترش به سایر کشورها در غرب است.
این گزارش با بررسی روزنامه‌ها و مجلات مختلف غربی و بر اساس بیانیه‌ها و مطالب رسانه‌ای در شبکه‌های اجتماعی برآمده از تظاهرات، انگیزه‌های این تظاهرات، خواسته‌های دانشجویان معترض، جنبه‌های قانونی و سازمانی آنها، پیامدهای مورد انتظار را بررسی می‌کند.
خواسته‌ها
در محاسبات مقامات رژیم‌صهیونیستی، جنگ وحشیانه در غزه، نهایتا در دو یا سه هفته به پایان می‌رسید. آنها با این جمع‌بندی، هیچ خط قرمزی برای خود در جنایت قائل نشدند؛ چرا‌که گمان می‌کردند افکار عمومی تحت تاثیر فضاسازی رسانه‌های غربی، در این منازعه حق را به رژیم می‌دهد اما علی‌رغم نسل‌کشی در غزه، جنگ از یک ماه فراتر رفت تا افکار عمومی در منطقه و جهان به خیابان‌ها سرازیر شوند. علاوه بر کف خیابان‌ها، در شبکه‌های اجتماعی نیز اوضاع برای صهیونیست‌ها خوب نبود. از همین رو وزیر خارجه رژیم در میانه نبرد راهی آمریکا شد تا برای این وضعیت چاره‌جویی کند. اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف، فشار دوچندانی به رژیم‌صهیونیستی آورده که باعث شده تا آمریکا به دنبال سرکوب شدید این اعتراضات برآید. اما مگر دانشجویان چه می‌خواهند که گارد ملی با ورود به دانشگاه، دانشجویان و حتی اساتید دانشگاه را بازداشت می‌کند؟
1- متوقف کردن نسل‌کشی در غزه
بیانیه‌هایی در بسیاری از دانشگاه‌های آمریکا منتشر شده است که اهداف اصلی تظاهرات در محوطه‌های پردیس‌های دانشگاه‌ها را مشخص می‌کند. عنوان اصلی این بیانیه‌ها «متوقف کردن نسل‌کشی در غزه» است. دلیل این درخواست افزایش روزانه تعداد قربانیان است. به جز شهادت بیش از 30 هزار نفر و زخمی شدن 70 هزار نفر، 11 هزار نفر همچنان مفقودند. بنابراین اکثر شعارها در اصل خواستار متوقف کردن ماشین کشتار صهیونیستی هستند.
2- خروج سرمایهها
یک یهودی آمریکایی، از تظاهرات‌کنندگان در حمایت از فلسطین در دانشگاه کلمبیا، گفت: «ما باید بر واقعیت مالی جنگ تمرکز کنیم؛ مهماتی که دولت ما به اسرائیل ارسال می‌کند و باعث کشته شدن هزاران فلسطینی و آمریکایی‌های شرکت کننده در خشونت می‌شود.»
ایالات‌متحده آمریکا بیشترین حمایت را از رژیم موقت در سطوح مختلف مالی، نظامی، فناوری، علمی، امنیتی و بهداشتی دارد. علی‌رغم اظهارات بسیاری که در آن دولت آمریکا از طریق مقامات رسمی خود خواستار توقف کشتار و ویرانی شده است، همچنان از متوقف کردن جنگ امتناع می‌ورزد و به کمک‌های مالی و نظامی به رژیم موقت بر اساس نیازهای مشترک خود ادامه می‌دهد. این موضوع به صراحت از سوی مقامات آمریکایی بیان می‌شود. به عنوان نمونه آنتونی بلینکن وزیر خارجه یهودی دولت بایدن گفته است: «ما متعهد به حمایت از اسرائیل برای دفاع از خود هستیم تا 7 اکتبر تکرار نشود و در عین حال از غیرنظامیان غزه محافظت کنیم.»
وب‌سایت آمریکایی reason در رابطه با آنچه در اردوگاه‌های همبستگی می‌گذرد و تحت عنوان آنچه در دانشگاه کلمبیا می‌گذرد، به موارد زیر اشاره کرد: «در کلمبیا چه می گذرد؟ اردوگاه همبستگی با غزه اساسا یک شهر چادری است که توسط دانشجویانی برپا شده است که نه تنها به عملیات نظامی اسرائیل در داخل غزه اعتراض می‌کنند، بلکه به «سرمایه‌گذاری‌های مالی مستمر دانشگاه در شرکت‌هایی که از اشغال فلسطین و نسل‌کشی در غزه حمایت می‌کنند» که توسط آپارتاید دایوست دانشگاه کلمبیا، دانشجویان برای عدالت در فلسطین، و صدای یهودی برای صلح راه‌اندازی شده است. دانشجویان خواسته‌های مرتبطی دارند، از جمله انتظار داشتند که دانشگاه تمام روابط خود را با اداره پلیس نیویورک قطع کند.»
وب‌سایت Crimethink با به‌روزرسانی‌ها در مورد آنچه هنگام تظاهرات می‌گذرد خواسته‌های تظاهرات‌کنندگان برای خروج سرمایهها را اینگونه توصیف کرد: «فاش کنید، واگذار کنید، ما متوقف نخواهیم شد و آرام نخواهیم گرفت! شورشیان که چفیه پوشیده‌اند با شوق می‌رقصند و دیگران روی ظروف می‌کوبند. در کیسه خواب ضخیم کنار من، دانشجویی که دیشب از زندان خارج شده مثل فرشته خوابیده است.»
قطع ارتباط بین موسسه‌های آمریکایی و رژیم
یکی از خواسته‌های مهم معترضان این است که از تعامل بین موسسه‌های مختلف با رژیم به‌منظور اعمال فشار برای توقف جنگ، جلوگیری شود، زیرا تظاهرات‌کنندگان معتقدند منابع حمایتی که این رژیم دریافت می‌کند همان است که باعث می‌شود ماشین کشتار به کار خود ادامه دهد.
بیانیه‌ای در دانشگاه کلمبیا در آمریکا توزیع شد که خواسته‌های اصلی تظاهرات‌کنندگان را مشخص می‌کند. در این بیانیه به موارد زیر اشاره شده است:
1- تظاهرات مرتبط با متوقف کردن نسل‌کشی در فلسطین است.
2- هر دو حزب سیاسی اساسا متعهد به حمایت از نسل‌کشی هستند.
3- هر چقدر که این تعهد متزلزل شود، اسرائیل آماده است که ایالات‌متحده را به جنگ با ایران بکشاند و این ممکن است برای یک یا هر دو حزب سیاسی گزینه بهتری به نظر برسد.
4- بنابراین، این جنبش برای متوقف کردن جنگ علیه غزه باید در نظر داشته باشد که ممکن است مجبور شود به جنبشی برای متوقف کردن جنگی تبدیل شود که توجه ما را از جنگ غزه منحرف کند.
5- در عین حال، حتی لیبرال‌ها، علمای بروکراسی به ما می‌گویند که نظام سیاسی آمریکا در مسیر انتخابات نوامبر قرار دارد. این بهار قبل از پاییز است.
6- اکنون سوالی که همه با آن روبه‌رو هستیم این است که چگونه می‌توان نسل‌کشی در فلسطین را متوقف کرد. اما تنها پاسخ ممکن به این سوال شامل این پرسش است که چگونه می‌توان ماشین جنگ را که اقتصاد است متوقف کرد؟ چگونه می‌توان نظام سیاسی را که ماشین جنگ است متوقف کرد؟ چگونه می‌توان دانشگاه‌ها را که نظام سیاسی هستند متوقف کرد؟ چگونه می‌توان همه اینها را قبل از اینکه انسان‌های بیشتری را بکشند متوقف کنیم؟ چگونه آن را ویران کنیم و اجازه ندهیم دوباره ساخته شود. اگر کمی بیشتر در حافظه جمعی خود جست‌وجو کنیم، در این مورد آموزش‌هایی را انجام داده‌ایم.
7- اخیرا شاهد بودیم که گروه‌های کوچکی از مردم با استفاده از تاکتیک‌های ساده محاصره، مناطق مترو را برای ساعت‌ها از کار انداختند. اگر این تاکتیک‌های مختل کردن حرکت خودروها و تجارت به سطح قیام جورج فلوید گسترش یابد چه؟ اگر همه چیز را مسدود کنیم چه؟ برای غزه؟ برای سرزمین و برای مردمی که بعدا خواهند آمد؟ برای هر یک از ما، تا بتوانیم با عزت زندگی کنیم،
8- اگر همه چیز را متوقف کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا واقعا می‌تواند بدتر از ادامه دادن باشد؟ آیا آخرالزمانی ناشی از هیچ کاری نکردن برای تقویت اقتصاد جنگی می‌تواند بدتر از آخرالزمانی باشد که در غزه، اقیانوس‌ها و جو، با زندگی عملی ما ایجاد می‌شود؟ اینها سوالات انتزاعی نیستند. واقعا وقتش است.
9- هفته گذشته، شاهد گسترش تاکتیک اشغال در دانشگاه‌ها بودیم با سرعتی که فقط می‌توانیم آن را با جنبش «اشغال کنید» بیش از یک دهه پیش مقایسه کنیم. در طول پاییز 2011، ما شاهد کمک به ساخت چیزی بودیم که فکر می‌کردیم غیرممکن است. ما بار دیگر شاهد کمک به ساختن غیرممکن‌ها هستیم. مسدود کردن همه‌چیز برای فلسطین مستلزم آن است که ما به زودی مجموعه‌ای از گزینه‌ها را برای زندگی که در حال حاضر خارج از محدوده واقعی است -که در واقع به معنای «آنچه پلیس اجازه خواهد داد» است-ایجاد کنیم.
10- برای چندین دهه، ارتش اسرائیل توسط آمریکا آموزش دیده است. فلسطین همه‌چیز است، زیرا فلسطین الگویی برای دنیای پلیسی است که در همه‌جا می‌سازند. این لحظه برای رسیدن به وظیفه شکست دادن او مناسب است.
اقدامات علیه تظاهرات
از روز اول تظاهراتی که در دانشگاه‌های آمریکا برگزار می‌شود، پلیس آمریکا، انجمن‌های حامی رژیم، و مقامات این کشور تلاش کرده‌اند از طریق بسیاری از اقدامات تشدید‌کننده تظاهرات را متفرق کنند.
استفاده از «یهودستیزی» به عنوان یک سلاح
یک دانشجوی یهودی آمریکایی مقاله‌ای در وب‌سایت آمریکایی «Z» با عنوان «من یک دانشجوی یهودی در کلمبیا هستم. آنچه در مورد یهودستیزی در دانشگاه به شما می‌گویند را باور نکنید» نوشت و گفت: «توهین مطبوعات و قدرتمندان حامی اسرائیل، که اتهامات یهودستیزی و خشونت علیه دانشجویان یهودی را مطرح کرده‌اند، منحرف کردن خطرناکی از تهدیدات واقعی برای امنیت ماست. سیاستمدارانی را دیدم که دانشجویان سازمان‌دهنده را با نئونازی‌ها مقایسه می‌کردند و خواستار استقرار گارد ملی می‌شدند؛ ظاهرا از جان‌های از‌دست‌رفته در ایالت کنت و شارلوتزویل با بازخورد اندکی از سوی رسانه ملی بی‌اطلاع بودند.»
دولت اسرائیل و پشت سر آن دولت آمریکا همواره عمدا از این توصیف برای همه مخالفان رژیم استفاده کرده‌اند و به این ترتیب متهم با این توصیف تبدیل به فردی ناخواسته می‌شود، به ویژه برای کسانی که در داخل ایالات متحده آمریکا هستند. دولت آمریکا آنها را تعقیب و مرعوب می‌کند.
رادیکا سایناث برای برجسته‌سازی تاریخچه این نوع ارعاب در ایالات متحده آمریکا در سال 2021 مقاله‌ای در وب سایت Jacobin در مورد تظاهرات حامی فلسطین منتشر کرد که در آن به موارد زیر اشاره کرد: «در دو هفته گذشته، ما تعداد تماس بالا از سوی افرادی در ایالات متحده دریافت کرده‌ایم که به دلیل حمایت از حقوق فلسطینی‌ها تحت نظارت یا در معرض تهدید هستند یا به دروغ متهم به یهودستیزی شده‌اند. یک رئیس دانشگاه دولتی در ساحل شرقی دستور داد که دانشجویان از انتشار پست‌ها در شبکه‌های اجتماعی در حمایت از «یک طرف» خودداری کنند. رئیس بعدا، پس از اینکه دانشجویان به دلایل متمم اول مخالفت کردند، عذرخواهی کرد و ادعا کرد که وی نگران آینده شغلی آنها است.»
این تهدید امروز به طور گسترده در میان تظاهرات‌کنندگان به ویژه از سوی انجمن‌ها و گروه‌های حامی رژیم‌صهیونیستی تکرار می‌شود.
اقدامات پلیس آمریکا
پلیس برای متفرق کردن تظاهرات یک سری اقدامات عملی و ارعاب‌آمیز برای کاهش تعداد معترضان انجام می‌دهد که به طور خلاصه می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد.
1- دستگیری
2- بازداشت دسته‌جمعی
3- جلوگیری از ورود افراد به محل تجمع
4- تهدید به متفرق کردن تجمع به زور
5- تعرض به کسی که سعی می‌کند به هنگام دستگیری از دست پلیس فرار کند
6- دستگیری اساتید شرکت‌کننده
7- استقرار تک‌تیراندازها و ناظران در پشت بام‌ها
8- عکس گرفتن از تظاهرات‌کنندگان با پهپادها
9- تماس گرفتن با شرکت کنندگان و احضار آنها به کلانتری
10- برچیدن چادرهای برپا‌شده
11- محاصره تظاهرات‌کنندگان و مجبور کردن آنها به جابهجایی به فضاهای محدودتر
12- شکستن زنجیرهای انسانی به زور
13- استفاده از سلاح برای متفرق کردن معترضان
اقدامات تشکیلاتی تظاهرات‌کنندگان
تظاهرات‌کنندگان در تلاشند تا روحیه و پایداری را در بین یکدیگر حفظ کنند تا به اهداف این تحرکات دست یابند. بنابراین آنها در حال انجام یک سری اقدامات تشکیلاتی کمکی هستند که عبارتند از:
1-برپا کردن تعداد زیادی چادر
2-ارتباط مستمر با وکیل‌ها
3-حفظ آرامش تظاهرات
4-آوردن غذا و خوراکی زیاد
5-ایجاد زنجیرهای انسانی در اطراف تظاهرات‌کنندگان برای محافظت از آنها
6-زمانی که فردی دستگیر می‌شود نام و آدرس خود را فریاد می‌زند تا به وکیل‌ها در مورد خود اطلاع دهد.
7-محاصره ماشین‌های پلیس برای جلوگیری از دستگیری تظاهرات‌کنندگان
8-حمایت اساتید از دانشجویان خود
پیامدهای مورد انتظار تظاهرات
1- افزایش فشار سیاسی و مردمی بر دولت آمریکا و افزایش انحراف در مواضع آمریکا در جهت کاهش تنش
2- گسترش این تظاهرات در بسیاری از کشورهای جهان، به ویژه کشورهای اروپایی، تا آن کشورها بار قابل توجهی را به دوش بکشند
3- ایجاد صدای آمریکایی که از فلسطینی‌ها حمایت می‌کند، حقوق داشته باشد و به سختی بتوان آن را ساکت کرد
4- کاهش یافتن محبوبیت بایدن و تأثیر گذاشتن بر انتخابات
5- شرمنده کردن متحدان کشورهای محور و کاهش تشدید تنش‌های لفظی علیه مقاومت.