فرهیختگان: با وجود گذشت یک هفته از عملیات «وعده صادق»، فرماندهان نظامی ایران تصمیم یا عجله‌ای برای تشریح جزئیات عملیات در سرزمین‌های اشغالی ندارند. به نظر می‌رسد استراتژی ابهام که در فرآیند پاسخ به جنایات رژیم در دستورکار ایران قرار گرفت، پس از عملیات نیز همچنان دنبال می‌شود. با این حال اما تحلیلگران بیکار ننشستند و در رسانه‌های غربی و منطقه‌ای همچون پیش از عملیات که درباره زمان، مکان و شیوه پاسخ ایران تحلیل ارائه می‌کردند پس از عملیات راهبردی تهران و با تکیه بر اطلاعات اندکی که از طریق مقام‌های نظامی منتشر شده است به تحلیل ابعاد و پیامدهای این عملیات پرداختند. به جز فیلم‌ها و تصاویر اصابت موشک‌های ایران به دو پایگاه نظامی متعلق به رژیم‌صهیونیستی، می‌دانیم که «ایران با تسلیحات قدیمی و توان حداقلی» عملیات کرده است. این را سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران اعلام کرده است. براساس گفته‌های او، ایران در این مرحله از «موشک‌های خرمشهر، سجیل، شهید حاج قاسم، خیبرشکن و هایپرسونیک» استفاده نکرده است. با این حال اما «فرهیختگان» در گفت‌وگو با برخی منابع آگاه و همچنین تحلیل داده‌های منتشرشده در رسانه‌های غربی و داخلی، به جزئیات قابل‌توجهی درباره «وعده صادق» دست پیدا کرده است. طبق یافته‌های «فرهیختگان» فرماندهان نظامی ایران برای پاسخ به جنایت رژیم در حمله به کنسولگری، چهارچوب مشخصی داشتند. بر پایه پیام رهبرانقلاب عملیات می‌بایست دارای چند شاخصه اصلی می‌بود:1- به دست نیروهای ایرانی انجام می‌شد2- رژیم مجازات می‌شد و 3- رژیم را از جنایت حمله به کنسولگری و امثال آن پشیمان می‌کرد. ایران به‌خوبی به ناتوانی‌های رژیم‌صهیونیستی در جنگ غزه واقف بود و می‌دانست رژیم با اقدامات ماجراجویانه و جنایت‌هایش در تلاش برای گسترش دامنه جنگ است تا از این طریق پای آمریکا را به جنگ باز کند و به شکلی آبرومند از باتلاق غزه خارج شود. لذا برپایه دستور فرمانده کل قوا عملیات وعده صادق را به شیوه‌ مدیریت شده طراحی کرد تا هم رژیم مجازات شود و هم مانع از گسترش جنگ در منطقه شود.
طراحی عملیاتی با این ویژگی‌ها و در کنار آن لحاظ کردن توانایی مشارکت کشورهای غربی در دفاع از رژیم‌صهیونیستی کار را بسیار سخت و پیچیده‌ می‌کرد. پس از بررسی‌های فراوان استراتژیست‌های نظامی با توجه به چندلایه سامانه پدافندی رژیم‌صهیونیستی و مشارکت قطعی چندین کشوری غربی در حمایت از رژیم، پاسخ ایران را در قالب یک عملیات ترکیبی با استفاده از پهپاد، موشک کروز و موشک بالستیک برنامه‌ریزی کردند. طراحان نظامی برای این عملیات مرحله دومی نیز تعریف کرده بودند تا در صورت پاسخ رژیم بلافاصله مرحله دوم عملیات، به اجرا در بیاید. پیش از عملیات، مقامات آمریکایی از مسیرهای گوناگون، به تهران پیغام می‌دادند که «پاسخ متوازن» به جنایت رژیم بدهد. آنها حتی جزئیاتی نیز درباره اینکه این پاسخ متوازن چه می‌تواند باشد به طرف ایرانی می‌دادند. یکی از مسائلی که آمریکایی‌ها بسیار بر آن تاکید داشتند، عدم استفاده ایران از موشک‌های بالستیک علیه رژیم‌صهیونیستی بود. احتمالا در کنار پیام معنادار شلیک موشک بالستیک به سرزمین‌های اشغالی واشنگتن به ضعف سامانه‌های پدافندی در برابر موشک‌های ناشناخته بالستیک ایران آگاه بود و به همین علت نیز خواهان کنار گذاشتن آن در این عملیات شده بود. به هر روی این درخواست‌ها با پاسخ منفی تهران مواجه شد. اگرچه مقامات نظامی ایران بارها به‌صورت شفاهی درباره تبعات ماجراجویی علیه ایران به برخی کشورها هشدار دادند اما کمی پیش از عملیات یکی از مقامات رده‌بالای نظامی ایران پیام تهدیدآمیزی خطاب به یکی از مقام‌‌های رده‌بالای نظامی آمریکا ارسال و در آن تاکید کرد که اگر آمریکا بخواهد در حمایت از پاسخ احتمالی رژیم‌صهیونیستی دخالتی داشته باشد، مورد هدف قرار می‌گیرد.
درنهایت عملیات «وعده صادق»، یک ساعت پس از اذان مغرب در تهران با شلیک نخستین پهپادها به سمت سرزمین‌های اشغالی آغاز شد. چند ساعت بعد نوبت به موشک‌های کروز رسید و پس از آن نیز بالستیک‌های ایرانی به سمت اهداف مشخص‌شده شلیک شدند. صهیونیست‌ها با هدف هدف‌گیری اشتباه موشک‌های بالستیک، از روزها قبل عامدانه سامانه‌های جی‌پی‌اس را مختل کردند اما این اختلال هم تاثیری در دقت موشک‌های ایرانی نداشت؛ چراکه از سال‌ها قبل برای این موضوع در بخش نظامی تدابیری اندیشیده شده بود.
در این عملیات پهپادهای فاقد تکنولوژی پیشرفته و موشک‌های کروز، وظیفه مشغول‌سازی سامانه‌های پدافندی را برعهده داشتند تا در خلال این درگیری موشک‌های بالستیک بتوانند اهداف ازپیش‌تعیین‌شده را به‌راحتی مورد اصابت قرار دهند. به موازات شلیک نخستین پهپادها، متحدان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای رژیم‌صهیونیستی اقدام به همکاری‌های ویژه اطلاعاتی و فنی با تل‌آویو کردند. منابع آگاه می‌گویند که پدافند هوایی بیش از 20 کشور به رژیم‌صهیونیستی در این عملیات کمک کرده‌اند اما با این وجود موشک‌های بالستیک ایران به اهداف ازپیش‌تعیین‌شده یعنی یک پایگاه جاسوسی در بلندی‌های جولان اشغالی و همچنین پایگاه هوایی «نواتیم» که  جنگنده‌های رژیم از آن برای حمله ۱۳ فروردین به کنسولگری ایران در دمشق استفاده کرده، اصابت کردند.
در هر جنگی طرفین تلاش می‌کنند تا با استفاده از اصل غافلگیری به طرف مقابل ضربه بزنند ولی در این عملیات ایران به هیچ عنوان از اصل غافلگیری استفاده نکرد تا از این طریق و درحالی‌که رژیم‌صهیونیستی و متحدانش در آمادگی 100 درصدی هستند، قدرت و توانمندی‌های موشکی خود را به نمایش بگذارد. علاوه‌بر این، منابع مطلع می‌گویند که با وجود این آمادگی اگر ایران به جای دو پایگاه نظامی رژیم‌صهیونیستی، چند پایگاه را هدف قرار می‌داد با توجه به گستردگی جغرافیایی این اهداف سامانه‌های پدافندی توان مقابله با موشک‌های قدیمی ایرانی را نداشتند و ضربات به‌مراتب سنگین‌تری به رژیم وارد می‌شد.  با توجه به دستور رهبر انقلاب مبنی‌بر پاسخ ایران به این جنایت، در طراحی عملیات، نقشی برای جبهه مقاومت تعریف نشده بود اما با این وجود اضلاع این جبهه قدرتمند نیز دست به عملیات زدند. در یک نمونه مقاومت عراق موفق شد با دو موشک بالستیک شهر حیفا در سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار دهد.  یکی از مسائل بسیار مهم در این عملیات تاکید بر اثبات اصابت موشک‌ها به اهداف صهیونیستی بود. طراحان عملیات مطمئن بودند پس از عملیات طرف صهیونیستی با همکاری امپراتوری رسانه‌ای غرب تمام تلاش‌شان را معطوف به کوچک‌نمایی عملیات ایران و جلوگیری از واکنش مثبت به آن می‌کنند. لذا همزمان با عملیات بخشی دیگر به بعد رسانه‌ای آن نیز توجه داشت و توانست تصاویر اصابت موشک‌ها را به دنیا مخابره کند.
طراحی عملیات «وعده صادق» مبتنی‌بر تنبیه و پشیمان کردن رژیم‌صهیونیستی از جنایاتش بود و الا موج دوم پهپادها و موشک‌های ایرانی به سمت اهداف متنوع، رژیم را به‌صورت کامل زمین‌گیر می‌کرد. سکوت فرماندهان نظامی درباره عملیات، بی‌دلیل نیست. روزها و هفته‌های بعد صدای موشک‌های ایرانی از کف خیابان و کنست رژیم‌صهیونیستی شنیده خواهد شد.