به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، هواداران فوتبال در ایران، استاد به حاشیه بردن تیم‌هایشان هستند. نمونه‌اش همین داستان علیرضا بیرانوند و تماشاگران پرسپولیس. در اینکه احترام به پیراهن در هر باشگاهی محوری‌ترین اصل است تردیدی نیست. اینکه بازیکن حرفه‌ای باید مراقب گفته‌ها و رفتارهایش هم باشد به همین ترتیب.

اما علیرضا بیرانوند، حق دارد کمی عصبانی هم باشد. این روزها که همه علیه او هجمه کرده‌اند خیلی ساده می‌پرسد: «مگر من چه گفته‌ام؟» پرسش پر بیراهی هم نیست.

بیرانوند درباره آینده حرفه‌ای‌اش فکر کرده است. منتها اشتباهش این بوده که فکرهایش را بلند‌بلند کرده است که به گوش دیگران رسیده. حالا این وسط قرار نیست این بازیکن اشتباهی کرد عکسش در میدان آزادی، از شهرستان آمده و با ساکی در دست را رو کنیم.

خودش که مفصل همه این داستان‌ها را تعریف کرده است. قرار نیست با هر چیزی پتکی بر سرش بزنیم که گذشته‌ات را فراموش نکن. این بدترین نوع تحقیر دیگری است: گفتن احیانا از فقر گذشته طرف. طبیعتا بیرانوند اشتباه کرده است اما اگر کمی سیاست بازی به خرج می‌داد احتمالا امروز او را عقاب پرسپولیس می‌خواندند. اینجا نباید حرف‌های دل را زد استاد بیرانوند.